Dolina Lejowa

Dolina Lejowa

Dolina Lejowa jest największą w polskich Tatrach doliną reglową. Ma długość niespełna 5 km i powierzchnię około 5 km2. Opada ona spod zboczy Kominiarskiego Wierchu do Polany Biały Potok. Od Doliny Kościeliskiej oddziela ją masyw Kościeliskich Kopek ze szczytami Zadnia Kopka (1333 m n.p.m.), Pośrednia Kopka (1305 m n.p.m.) i Przednia Kopka (1113 m n.p.m.) Do jej górnej części opadają dwa żleby – Zabijak i Tylkowy Żleb. Od Doliny Chochołowskiej jest natomiast oddzielona górami Diabliniec (1240 m n.p.m.), Zadnia Rosocha (1271 m n.p.m.), Skrajna Rosocha (1262 m n.p.m.) i Cisowa Turnia (1112 m n.p.m.).

Jej nazwa pochodzi od nazwiska jej właściciela – Jędrzeja Leja z Podczerwonego. Obszar doliny był niegdyś wypasany, a w XIX w. funkcjonowały na jej obszarze dwie kopalnie rud nazywanych Lejowymi Baniami. Mieściły się one we wschodnich zboczach Skrajnej Rosochy, tuż pod szczytem. Obecnie są już ledwo widoczne i prawie w całości zasypane. Dolina leży na terenie należącym do Wspólnoty Leśnej Uprawnionych Ośmiu Wsi.

Szlak Doliną Lejową

Wariant: ZEJŚCIE

Szlak w dół Doliny Lejowej rozpoczyna się tuż przed Niżnią Kominiarską Polaną. Przy skrzyżowaniu dróg stoi drogowskaz oraz płynie Lejowy Potok, w którym można nabrać wody. Wypływa on nieopodal Kominiarskiej Przełęczy na wysokości około 1240 m n.p.m. Będzie nam towarzyszył aż do wylotu Doliny. Dolina jest zazwyczaj pusta – nie spotkamy tu wielu turystów, a szlak nią prowadzący jest dosyć zaniedbany. Droga wiodąca przez świerkowy, a później świerkowo-jodłowy las, w dół doliny jest szeroka, ale błotnista i mocno rozjeżdżona przez traktory – po deszczu ciężko przejść tędy suchą nogą. Po około czterystu metrach zakręca ostro w kierunku północno-zachodnim. Od tego momentu szlak zrównuje się poziomem z Potokiem Lejowym. Po kolejnych pięciuset metrach mijamy leżącą z prawej strony niewielką polankę Lejówki.

Mniej więcej w połowie drogi wychodzimy na polanę Huty Lejowe. Leży ona na wysokości 990 – 1045 m n.p.m. i ma niespełna 3 ha powierzchnie. Niegdyś była wypasana, a  obecnie prowadzony jest na niej kulturowy wypas owiec. W jej południowej części stoi szałas pasterski i karmnik dla zwierząt, a w północnej – stół turystyczny. Jej nazwa wzięła się najprawdopodobniej od funkcjonującego na niej w XIX wieku ośrodka hutniczego.  Po drugiej stronie potoku leży sąsiadująca z nią Polana Jaworzyna Lejowa.

Znów wchodzimy do lasu i po około 700 m mijamy prawie w całości zarośniętą polanę Rówieńka.  Po kolejnym kilometrze dochodzimy do wylotu Doliny Lejowej. Szlak kończy się na zbudowanej z wapieni skalnej bramie o nazwie Między Ściany, wykorzystywanej często jako ścianka wspinaczkowa. Tuż przy ujściu doliny rozpościera się widok na Polanę Biały Potok, znajduje się tu kasa TPN i skrzyżowanie szlaków turystycznych. Można stąd udać się Drogą pod Reglami w stronę Doliny Chochołowskiej lub Doliny Kościeliskiej.