Dolina Starorobociańska
Dolina Starorobociańska jest największym odgałęzieniem Doliny Chochołowskiej, odchodzącym od niej na wysokości 1035 m n.p.m., w okolicy Leśniczówki TPN (dawnego schroniska Blaszyńskich). Górna część doliny opiera się na północnych zboczach Kończystego Wierchu (2002 m n.p.m.), Starorobociańskiego Wierchu (2176 m n.p.m.) i Siwego Zwornika (1965 m n.p.m.). Dolina jest pochodzenia glacjalnego, wykształciła się wskutek działalności lodowców, czego dowodem jest jej U – kształtny przekrój. Nazwa doliny pochodzi od „starej roboty” – nazwy określającej starą, nieczynną kopalnię funkcjonującą w Banistym Żlebie najprawdopodobniej już od XV wieku. Obszar doliny był niegdyś wypasany i wchodził w skład Hali Stara Robota.
Dnem doliny spływa Starorobociański Potok. Jego źródło znajduje się na wysokości ok. 1410 m n.p.m. Jest on zasilany przez liczne niewielkie potoki (niektóre okresowe) spływające ze stoków Ornaku, Trzydniowiańskiego Wierchu i spod Siwej Przełęczy. W dolnej części zasila go Potok Iwaniacki. Sam, na wysokości ok. 1040 m n.p.m., zasila Potok Chochołowski. W dolinie zamieszkują liczne gatunki zwierząt, takie jak świstaki, jelenie, a górne partie odwiedzają kozice. Do doliny potrafią zaglądać także niedźwiedzie.
Szlak Doliną Starorobociańską
INFORMACJE O ODCINKU SZLAKU | |
Długość: | 5 km |
Czas przejścia: | 2:10 (↑2:45) |
Różnica poziomów: | 1812 – Siwa Przełęcz 1037 – Leśniczówka Chochołowska 775 m |
Stopień trudności: | Łatwy |
Ekspozycja: | Brak |
Widoki: | Na całym szlaku do momentu wejścia do lasu |
Ubezpieczenia: | Brak |
Kolor szlaku: | Czarny |
Wariant: ZEJŚCIE
Zejście rozpoczynamy na Siwej Przełęczy (1812 m n.p.m.). Idziemy, w kierunku północnym, trawiastym zboczem Ornaku, podziwiając Dolinę Starorobociańską w całej okazałości. Po jej zachodniej stronie górują nad nią Kończysty Wierch (2002 m n.p.m.), Czubik (1845 m n.p.m.) i Trzydniowiański Wierch (1758 m n.p.m.), a po wschodniej stronie w całej okazałości prezentuje się masyw Ornaku. Po pokonaniu około półkilometrowego odcinka wchodzimy do Żlebu pod Pyszną, którym schodzimy stromo w dół, szybko wytracając wysokość. Wokół nas pojawia się coraz więcej kosodrzewiny. W okolicy szlaku spływa kilka niewielkich potoków, a niektóre z nich rozlewają się na ścieżce.
Powoli zaczynają się pojawiać pierwsze drzewa. Z lewej strony widzimy wodospad spływający Wielką Szczerbą – żlebem opadającym z Dudowej Dolinki, również wchodzącej w skład Doliny Starorobociańskiej (leżą w niej Dudowe Stawki, doskonale widoczne z zielonego szlaku z Trzydniowiańskiego Wierchu na Kończysty Wierch). Po pokonaniu 2 km (od Siwej Przełęczy), na wysokości Starorobociańskiej Równi i spadającego do niej spod Ornaku żlebu Graniczniak, na dobre wchodzimy do lasu, gdzieniegdzie uszkodzonego przez lawiny schodzące żlebami spod Ornaku.
Ostatnia część trasy wiedzie błotnistą drogą mocno rozjeżdżoną przez traktory. Las jest intensywnie eksploatowany przez Wspólnotę Leśną Uprawnionych Ośmiu Wsi w Witowie, często słychać dźwięk pracujących traktorów i pił łańcuchowych, przy drodze leżą ścięte drzewa. Po lewej stronie szlaku, za potokiem, znajduje się niewielka polanka – Dudówka, położona na wysokości 1130–1150 m n.p.m. Niegdyś była wypasana, ale wskutek zaprzestania jej użytkowania stopniowo zarasta. Obecnie jej powierzchnia wynosi nieco ponad pół hektara. Nazwa polany pochodzi od nazwiska dawnego jej właściciela lub użytkownika – Dudy.
Mniej więcej na wysokości Dudówki odchodzi w prawo hawiarska droga – nieznakowana ścieżka prowadząca kiedyś do kopalni Stara Robota. Kopalnia, położona w Banistym Żlebie, była najprawdopodobniej najstarszą w całych Tatrach i działała już w XV wieku. Wydobywano w niej rudy miedzi, srebra oraz żelaza (piryt). W skład kopalni wchodziło 12 sztolni (obecnie już zawalonych). Odnaleziono także pozostałości budynku i młyna kruszącego urobek.
Nieco dalej, po prawej stronie znajduje się, również zarastająca, Starorobociańska Polana. Leży ona na wysokości 1110–1120 m n.p.m. i ma powierzchnię nieco ponad 1 ha. Widoczny jest z niej wierzchołek Kominiarskiego Wierchu. Niedaleko za nią, mniej więcej na wysokości Polany Iwanówki, odgałęzia się w prawo Dolina Iwaniacka, którą przebiega żółty szlak na Iwaniacką Przełęcz. Po ostatnim, półkilometrowym odcinku docieramy do Doliny Chochołowskiej. Szlaki łączą się w miejscu położonym nieco powyżej Leśniczówki TPN (dawnego schroniska Blaszyńskich).