Giewont

Giewont

Giewont to szczyt w Tatrach Zachodnich o wysokości 1894 m. Masyw Giewontu składa się z trzech części – Wielkiego Giewontu (1894 m n.p.m.), Małego Giewontu (1728 m n.p.m.) i Długiego Giewontu (1876 m n.p.m.). Łączna długość wszystkich trzech części wynosi 2,7 km.

Pomiędzy Wielkim i Małym Giewontem znajduje się Giewoncka Przełęcz. Wielki Upłaz to zbocze Długiego Giewontu opadające do Doliny Kondratowej. Z kolei południowe zbocza Wielkiego Giewontu opadają do Przełęczy Kondratowej. Charakterystyczna przełęcz pomiędzy Wielkim Giewontem a Długim Giewontem to Szczerba.

Giewont jest bardzo dobrze widoczny z Zakopanego. Wiąże się z nim legenda o śpiącym rycerzu, który powstanie, gdy Polska znajdzie się w niebezpieczeństwie.

Bezpieczeństwo

Szczyt ten znany jest również z powodu wielu wypadków śmiertelnych. Niektóre były spowodowane wyładowaniami atmosferycznymi, a inne obraniem przez turystów drogi poza wyznaczonymi szlakami. Zdarzały się także samobójstwa. Tylko do roku 2004 zginęło na nim ponad 76 osób. Wiele wypadków zdarza się podczas prób zdobywania Giewontu lub schodzenia z niego Żlebem Kirkora. Żleb ten opada z Giewonckiej Przełęczy w stronę Doliny Strążyskiej. Kiedyś przebiegał nim szlak turystyczny (wyznaczony przez Michała Kirkora i Kazimierza Brzozowskiego w 1902 r.), jednak był on bardzo niebezpieczny i zdarzało się na nim tak wiele wypadków, że został zamknięty.  W żadnym wypadku nie należy zbaczać z wyznaczonych szlaków, nawet jeśli w początkowych odcinkach nieoznakowane trasy wydają się być łatwe do pokonania.

Na szczycie Giewontu znajduje się 15-metrowy metalowy krzyż, ufundowany przez mieszkańców Zakopanego i zamontowany w 1901 roku z okazji 1900 rocznicy narodzin Jezusa Chrystusa. Istnieją pisemne wzmianki, że od XVI wieku w masywie góry funkcjonowała kopalnia miedzi. W jego zboczach znajduje się ponadto wiele jaskiń, między innymi Jaskinia Juhaska, Kozia Grota, Dziura w Szczerbie, Dziura nad Doliną Strążyską.

Z Giewontu rozpościera się piękny widok na Zakopane i kilkadziesiąt tatrzańskich szczytów, również słowackich.

Szlak na Giewont

W sezonie jest to bardzo oblegana trasa (zdarza się, że aby wejść na wierzchołek trzeba stać w długiej kolejce).

Szlak z Przełęczy Kondrackiej na Giewont wiedzie skalistym grzbietem, gdzieniegdzie porośniętym kępami kosodrzewiny. Początkowy odcinek trasy to kamienna wygodna droga (choć oczywiście pod górę), której przemierzenie nie powinno przysporzyć większych trudności.

Po  ok. 10 minutach dochodzimy do Wyżniej Kondrackiej Przełęczy (1765 m n.p.m.), nieco ponad którą nasza droga styka się z alternatywnym szlakiem na Giewont biegnącym z Przełęczy w Grzybowcu.

Odcinek jednokierunkowy

Po kolejnych kilku minutach marszu dochodzimy do początku szlaku jednokierunkowego – chcąc wejść na Giewont musimy iść w prawo pod górę.

Samo podejście pod szczyt jest dosyć eksponowane – należy obejść dookoła „iglicę” trzymając się łańcuchów. Kamienie na drodze są śliskie (wyślizgane przez tysiące chodzących tędy turystów), więc należy zachować ostrożność, szczególnie po deszczu. Droga powrotna obchodzi iglicę od drugiej strony.

Uwaga! W górach pogoda jest bardzo zmienna. Jeżeli wchodząc na Giewont zauważymy symptomy zbliżającej się burzy należy bezwzględnie zrezygnować z dalszej wędrówki. Co roku zdarzają się przypadki porażenia turystów piorunem podczas próby zdobycia tego szczytu w czasie burzy.