Sanktuarium Maryjne na Wiktorówkach
Sanktuarium Maryjne na Wiktorówkach (lub Sanktuarium Matki Bożej Królowej Tatr lub Sanktuarium Matki Bożej Jaworzyńskiej) mieści się w Dolinie Złotej, na wysokości ok. 1145 m n.p.m. tuż poniżej Rusinowej Polany.
Historia powstania sanktuarium wiąże się z historią objawienia, które miało się wydarzyć w tym miejscu około 1860 roku. Według informacji spisanych przez ks. Szymona Kossakiewicza kilkunastoletniej pasterce Marysi Murzańskiej ukazała się Matka Boska prosząc o upominanie ludzi by nie grzeszyli i by pokutowali za własne winy.
Objawienie nie zostało oficjalnie potwierdzone przez Kościół, natomiast dalsze życie Marysi Murzańskiej trwało krótko i nie należało do łatwych. Mając 25 lat urodziła nieżywe, nieślubne dziecko. Cztery lata później, już jako mężatka urodziła kolejne dziecko, które przeżyło zaledwie kilka dni, a ona sama zmarła 1,5 tygodnia po jego urodzeniu.
Na drzewie w miejscu objawienia najpierw pasterze powiesili obrazek Matki Boskiej, który zastąpiono trwalszym – malowanym na szkle. Niedługo później nieopodal pojawiła się kapliczka oraz rzeźba w drewnie. Po kilkudziesięciu latach miejsce stało się celem pielgrzymek Podhalan, jednak kaplicę z prawdziwego zdarzenia wybudował dopiero w 1921 roku gazda Jędrzej Budz-Wnęk. Była rozbudowywana ale ostatecznie zawaliła się podczas śnieżnej burzy. Kolejna kaplica powstała w tym miejscu w 1936 roku z inicjatywy proboszcza Stanisława Foxa. Została ona rozbudowana w 1956 roku.
Sanktuarium to niewielki drewniany kościół na kamiennej podmurówce wybudowany w stylu podhalańskim, przykryty dwuspadowym dachem. Wejście znajduje się od strony zachodniej, z krużganku otoczonego drewnianą balustradą.
Wnętrze kościoła jest jednonawowe. W zdobionym motywami góralskimi ołtarzu znajduje się drewniana figurka Matki Boskiej Jaworzyńskiej.
W budynku, na dole mieści się kuchnia turystyczna licznie odwiedzana przez turystów, w której można napić się ciepłej herbaty.
Naprzeciwko kościoła stoi drewniana ambona – konfesjonał pokryta czterospadowym dachem, a po jej lewej stronie – kamienne ujęcie wody pochodzącej z pobliskiego źródełka. Wodzie z niego wypływającej przypisywane są właściwości lecznicze. W kamiennym murze otaczającym kaplicę znajduje się symboliczny cmentarz ofiar Tatr – wmurowanych jest kilkadziesiąt tablic upamiętniających ludzi, którzy zginęli w górach. W otoczeniu sanktuarium znajduje się kilka kapliczek. Na Wiktorówkach mieści się również placówka TOPR.
Szczegółowa historia tego miejsca zapisana jest na tablicach informacyjnych umieszczonych w obrębie sanktuarium.
Kaplicę na Wiktorówkach wielokrotnie odwiedzał Karol Wojtyła i to on w 1975 roku powierzył opiekę nad Kaplicą Zakonowi Dominikanów, który sprawuje ją do dzisiaj.
Kontakt
Sanktuarium MB Jaworzyńskiej, Królowej Tatr
Klasztor bł. Jana Pawła II
ul. Wiktorówki 1, Małe Ciche
34–531 Murzasichle
Tel.: +48 18 201 98 50
mobile: +48 609 827 328
Msze Święte
od lipca do września:
Niedziela:
9.00, 11.00, 13.00 i 17.00 Kaplica Wiktorówki
Dzień powszedni:
12.00 Kaplica Wiktorówki
od października do czerwca:
Niedziela:
9.00, 11.00 i 13.00 Kaplica Wiktorówki
Szlak z Zazadni na Wiktorówki
INFORMACJE O ODCINKU SZLAKU | |
Długość: | 2,5 km |
Czas przejścia: | 1:05 (↓0:50) |
Różnica poziomów: | 944 m – Wejście do TPN niedaleko Zazadni 1145 m – Sanktuarium Maryjne na Wiktorówkach 201 m |
Stopień trudności: | Łatwy |
Ekspozycja: | Brak |
Widoki: | Brak |
Ubezpieczenia: | Brak |
Kolor szlaku: | Niebieski |
Wariant: PODEJŚCIE
Szlak wiedzie przez Dolinę Filipka (oraz jej górne odgałęzienie – Dolinę Złotą) – niewielką tatrzańską dolinkę o powierzchni 4 km2. Dolina od strony południowej ograniczona jest przez Gęsią Szyję (1490 m n.p.m.) i Suchy Wierch Waksmundzki (1485 m n.p.m.), a od południowo-zachodniej przez Ostry Wierch (1475 m n.p.m.), Zadnią Sołtysią Kopę (1420 m n.p.m.), Pośrednią Sołtysią Kopę (1326 m n.p.m.) i Skrajną Sołtysią Kopę (1334 m n.p.m.).
Dolina posiada dwa odgałęzienia – Żleb za Skałką, odchodzący niedaleko jej wylotu w kierunku południowo-zachodnim (biegnący pomiędzy Łężnym Wierchem 1246 m n.p.m. i Filipczańskim Wierchem 1209 m n.p.m.) oraz Dolinę Złotą, odgałęziającą się na wysokości 1000 m n.p.m.
Niegdyś jej górne partie były wypasane i wchodziły w skład Hali Filipka. Nazwa doliny pochodzi od imienia lub nazwiska jej dawnego właściciela.
Dolinę Filipka porastają głównie mieszane lasy jodłowo-świerkowe. Występują tu także okazałe jawory – niektóre osiągające obwód pnia dochodzący do 4,5 m. Dolinę zamieszkują liczne gatunki zwierząt – dzięcioły czarne, myszołowy, jelenie, zaglądają tu też niedźwiedzie.
Wejście do TPN znajduje się około 1 km za polaną Zazadnia, przy drodze Oswalda Balcera (szlak niebieski prowadzi tu z Małego Cichego). Przy wejściu znajdują się parking dla samochodów, toalety oraz kasa TPN (osoby udające się najkrótszą drogą do miejsca kultu religijnego na Wiktorówkach nie muszą płacić za wstęp).
Szeroka droga wiedzie lasem jodłowo-świerkowym, w którym występują również nasadzenia buków i jaworów.
Po około kilometrowym odcinku dochodzimy do rozwidlenia doliny. Dolina Filipka biegnie w kierunku południowo-zachodnim, natomiast w kierunku południowym odgałęzia się Dolina Złota.
W tym miejscu łączą się również dwa potoki – Filipczański oraz Złoty. Potok Filipczański ma swój początek w kilku źródłach znajdujących się w stokach Gęsiej Szyi, Suchego Wierchu Waksmundzkiego, Ostrego Wierchu i Zadniej Sołtysiej Kopy, a następnie spływa dnem Doliny Filipka. Po opuszczeniu TPN płynie przez Pogórze Bukowińskie i w miejscowości Małe Ciche wpływa do Potoku Suchej Wody. Na wysokości około 1000 m n.p.m. zasila go Złoty Potok (którego źródło znajduje się na wysokości 1330 m n.p.m. w północno-wschodnich stokach Gęsiej Szyi).
Nasz szlak prowadzi dalej Doliną Złotą, przez gęsty świerkowy las, wzdłuż Złotego Potoku. Od tego momentu nieco bardziej dźwiga się ku górze. Idziemy zakosami zabezpieczonymi drewnianymi barierkami (Uwaga! Zimą i po deszczu ślisko!).
Po nieco ponad godzinnym spacerze docieramy do Sanktuarium Maryjnego na Wiktorówkach.