Hala Stoły
Hala Stoły (Polana Stoły), inaczej zwana Polaną na Stołach, to spadzista łąka o powierzchni niespełna 8 ha położona na wysokości od 1280 do 1428 m n.p.m.. Niegdyś wchodziła w skład pasterskiej Hali Stoły – której nazwa jest niekiedy używana do określania samej polany.
Wśród bujnych traw stoi na niej grupka zabytkowych szałasów pasterskich, jednych z najlepiej zachowanych w Tatrach. Na początku lat 70 XX wieku przeszły gruntowny remont wykonany przez uczniów Technikum Budownictwa Regionalnego w Zakopanem, były także restaurowane pod koniec lat dziewięćdziesiątych XX wieku. W jednym z nich w czasie II wojny światowej skrywał się przed żołnierzami AK Wacław Krzeptowski, przywódca akcji germanizacyjnej Goralenvolk.
Nazwa polany pochodzi prawdopodobnie od płaskiego jak stół jej ukształtowania (choć niewątpliwie o znacznym nachyleniu) lub od słowa „sztolnia”, gdyż w okolicy polany funkcjonowało wiele kopalni rud żelaza.
Halę gęsto porastają kępy śmiałka darniowego – trawy rozpowszechnionej na całej półkuli północnej, a także krzewy malin.
Szlak na Halę Stoły
| INFORMACJE O ODCINKU SZLAKU | |
| Długość: | 2 km |
| Czas przejścia: | 1:20 (↓1:00) |
| Różnica poziomów: | 971 m – Lodowe Źródło 1360 m – Hala Stoły 389 m |
| Stopień trudności: | Łatwy |
| Ekspozycja: | Brak |
| Widoki: | Z polany Stoły, z polany Niżnie Stoły |
| Ubezpieczenia: | Brak |
| Kolor szlaku: | Żółty |
Wariant: PODEJŚCIE
Niebieski szlak z Doliny Kościeliskiej na Halę Stoły odbija w kierunku zachodnim na wysokości Lodowego Źródła i skrętu do Jaskini Mroźnej.
Początkowo droga biegnie wzdłuż suchego zwykle potoku, konsekwentnie pod górę. Po niespełna półkilometrowym odcinku przekraczamy potok i pniemy się zakosami po dość stromym zboczu.
Idąc przez las w pewnym momencie po lewej stronie dostrzeżemy niewyraźną ścieżkę w stronę skalnego urwiska opadającego do Doliny Kościeliskiej. Po podejściu do skały, w dole widać Polanę Pisaną, a wokół otaczające ją góry.
Przez całą drogę otacza nas piękny, świerkowy las. Przy szlaku można natknąć się na dwa gatunki storczyków – ozorkę zieloną oraz listerę jajowatą.
Po pokonaniu około 1,5 km wychodzimy na pierwszą polanę zwaną przez niektórych Niżnimi Stołami. W pierwszej połowie XX wieku stał na niej szałas pasterski, obecnie nie ma już po nim śladu. Szlak prowadzi przez środek polany. Gdy obejrzymy się do tyłu ujrzymy między innymi znajdujące się w drugiej linii wierzchołki Giewontu oraz grzbiet Czerwonych Wierchów.
Ostatni, półkilometrowy odcinek szlaku na powrót ginie w lesie. Po kilku chwilach wędrówki osiągamy nasz cel – Polanę Stoły.
Kiedyś szlak wiódł dalej – na sam szczyt Kominiarskiego Wierchu. Był to pierwszy szlak turystyczny w polskich Tatrach, a wytyczył go Mieczysław Karłowicz w 1892 roku. Obecnie jednak można dojść nim tylko do Polany Stoły.
Powrót do Doliny Kościeliskiej tą samą drogą.
