Kasprowy Wierch

Kasprowy Wierch

Kasprowy Wierch, o wysokości 1987 m n.p.m.,  jest jednym z najpopularniejszych tatrzańskich szczytów. Prowadzą na niego liczne szlaki turystyczne, ale prawdziwe oblężenie przeżywa z powodu kolei linowej wwożącej turystów z Kuźnic prawie na sam wierzchołek.

Południowe stoki Kasprowego Wierchu opadają do słowackiej Doliny Cichej, a północne do Doliny Bystrej i Doliny Gąsienicowej.

Szczyt Kasprowego Wierchu leży w grani głównej Tatr. Od zachodu sąsiaduje z Pośrednim Wierchem Goryczkowym (1874 m n.p.m.), a od południowego wschodu z Beskidem (2012 m n.p.m.). Poza tym, w kierunku północnym odchodzą od niego jeszcze dwie granie – grań biegnąca przez Suchą Czubę (1696 m n.p.m.) i Myślenickie Turnie (1360 m n.p.m.) oraz grań biegnącą przez Uhrocie Kasprowe i Kopę Magury (1704 m n.p.m.).

Masyw zbudowany jest ze skał krystalicznych (granodiorytów i pegmatytów).

Nazwa Kasprowego Wierchu pochodzi od góralskiego nazwiska lub przezwiska – Kaspra, dawnego właściciela Hali Kasprowej, znajdującej się u podnóży szczytu.

Tuż poniżej wierzchołka znajduje się górna stacja kolejki linowej. W budynku mieszczą się bar, restauracja, sklepik, poczekalnia, przechowalnia nart, WC oraz zimowa stacja TOPR.

Powyżej stacji znajduje się Wysokogórskie Obserwatorium Meteorologiczne. Stoi na samym szczycie, na wysokości 1987 m n.p.m. i jest najwyżej położonym budynkiem w Polsce. Obserwatorium zostało wybudowane w latach 1936–1937 i jest komórką organizacyjną Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej.

Stacja wykonuje pomiary synoptyczne oraz klimatologiczne, a także dotyczące zlodzenia, opadów, promieniowania słonecznego i zjawisk optycznych. Przekazuje też komunikaty dla Polskich Kolei Linowych, TOPR oraz mediów.

Na Kasprowym Wierchu znajduje się węzeł szlaków turystycznych. Żółtym szlakiem można z niego zejść na Halę Gąsienicową, zielonym do Kuźnic, a czerwonym szlakiem graniowym udać się w stronę Świnicy lub Kondrackiej Kopy.

Z Kasprowego Wierchu rozpościerają się piękne widoki. Na wschodzie i południowym wschodzie możemy podziwiać Granaty, Kościelec, Kozi Wierch, Zawratową, Niebieską i Gąsienicową Turnię oraz Świnicę, na południu galerię szczytów słowackich, na zachodzie szczyty Tatr Zachodnich (a wśród nich Starorobociański Wierch, Czerwone Wierchy oraz Giewont). Na północy, w dole widoczne jest Zakopane.

Zimą szczyt oblegany jest przez tłumy narciarzy. Po wjeździe kolejką linową z Kuźnic miłośnicy sportów zimowych mogą korzystać z dwóch tras i wyciągów – w Dolinie Goryczkowej i w Dolinie Gąsienicowej.

Szlaki

Szlak przez Halę Gąsienicową na Kasprowy

Wariant: PODEJŚCIE

Szlak żółty z Hali Gąsienicowej nad Dwoiściak biegnie razem ze szlakiem czarnym, w kierunku południowo–zachodnim. Po lewej stronie mijamy Mokrą Jamę – niewielki staw o powierzchni niecałych 0,05 ha, którego brzegi porośnięte są bujną roślinnością.

Szlak wiedzie zachodnią stroną Roztoki Stawiańskiej – równi porośniętej kosodrzewiną, na której obszarze znajdują się liczne stawki i okresowo zanikające strumyki, niegdyś stanowiącą miejsce wypasu owiec. Po prawej stronie szlaku rozciąga się północno–wschodnia grań Kasprowego Wierchu – Uhrocie Kasprowe. Stoki tej grani, opadające do Doliny Gąsienicowej, także są gęsto porośnięte kosodrzewiną.

W okolicy szlaku znajdują się jeszcze dwa niewielkie stawki – Jedyniak i Dwoiściak.

Po około półgodzinnej wędrówce dochodzimy do skrzyżowania szlaków turystycznych, znajdującego się nieopodal dolnej stacji kolei linowo–krzesełkowej Gąsienicowa.

Ze skrzyżowania szlaków ruszamy dalej w kierunku południowo–zachodnim i przechodzimy pod początkowym odcinkiem kolei linowo–krzesełkowej Gąsienicowa.

W miejscu dzisiejszego wyciągu od 1938 roku funkcjonował pierwszy w Polsce wyciąg narciarski. Był kilkukrotnie przerabiany, ale ostatecznie postanowiono zastąpić go nowym – w 1963 roku powstał kolejny wyciąg, 1-osobowy. Obecnie działający, 4-osobowy wyciąg został wybudowany w 2000 roku. Jego długość wynosi 1180 m i pokonuje różnicę poziomów 352 m. Wyciąg działa w sezonie zimowym, a jego zdolność przewozowa wynosi 2400 osób na godzinę.Po chwili mijamy kolejne skrzyżowanie szlaków turystycznych. W lewo odbija stąd zielony szlak na Przełęcz Liliowe.

Przy skrzyżowaniu szlaków znajduje się niewielkie źródełko.

Dalej szlak stromo pnie się w górę. Idziemy teraz Suchą Doliną Stawiańską – górnego odgałęzienia Doliny Gąsienicowej. Kosodrzewina robi się coraz rzadsza. Z prawej strony towarzyszy nam zabudowa wyciągu narciarskiego, a za nią Uhrocie Kasprowe, z lewej – wypukłość Beskidu. Po dość męczącym, około godzinnym marszu docieramy do Suchej Przełęczy (1950 m n.p.m.). Skręcamy w prawo i po pokonaniu ostatniego, ok. 100 metrowego odcinka graniowego docieramy na szczyt Kasprowego Wierchu.

Szlak przez Halę Goryczkową na Kasprowy

Opis szlaku w przygotowaniu.

Szlak z Kasprowego Wierchu na Przełęcz Liliowe

Czerwony szlak szczytowy od Kasprowego Wierchu do Świnicy leży na granicy polsko-słowackiej.

Z Kasprowego Wierchu na Beskid:

Z Kasprowego Wierchu (1987 m n.p.m.) schodzimy do Suchej Przełęczy (1950 m n.p.m.), a następnie podchodzimy nieznacznie do góry na szczyt Beskid (2012 m n.p.m.).

W dole, po północnej stronie, widzimy Dolinę Gąsienicową, a po południowej słowacką Dolinę Cichą.

Od górnej stacji kolejki  linowej, na pobliski szczyt Beskid (2012 m n.p.m.) prowadzi szeroki i mocno wydeptany chodnik o długości około 800 m, którym maszerują zazwyczaj tłumy turystów, chcących zdobyć najłatwiej dostępny tatrzański dwutysięcznik.

Szczyt Beskid

Szczyt Beskid, położony w głównej grani Tatr, na granicy polsko-słowackiej, jest najłatwiej dostępnym tatrzańskim dwutysięcznikiem. Wystarczy wjechać kolejką linową z Kuźnic na pobliski Kasprowy Wierch i przejść kilkaset metrów szerokim, wygodnym chodnikiem, aby dostać się na sam jego szczyt.

Północne stoki Beskidu opadają do Doliny Gąsienicowej, a południowe do Doliny Cichej (na Słowacji). Są ze wszystkich stron obłe i porośnięte murawą. Sam jego wierzchołek jest skalisty, zbudowany z granodiorytów, położonych na warstwie skał osadowych.

Warto zatrzymać się na chwilę na szczycie  i przyjrzeć otaczającej panoramie. Na wschodzie widać Małą Koszystą, Żółtą Turnię, Koszystą, Waksmundzki Wierch, Wierch pod Fajki, Granaty, Kościelec, Kozi Wierch, Zawratową Turnię, Niebieską Turnię i Świnicę, na południu galerię szczytów słowackich (wśród nich od wschodu: Walentkowy Wierch, Cichy Wierch, Zadnia Garajowa Kopa, Zadnia Rycerowa Kopa, Wielka Kopa Koprowa, Wyżnia Magura Rycerowa, a w drugiej linii – Szczyrbski Szczyt, Hruby Wierch, Krywań, Krzyżne Liptowskie). Na zachodzie rozpościera się widok na szczyty Tatr Zachodnich, a wśród nich w pierwszej linii Tomanowy Wierch Polski, Czerwone Wierchy i Giewont, a w drugiej linii widać Zadnią Kopę, Kamienistą, Bystrą, Smreczyński Wierch, Starorobociański Wierch, Rohacze, Chrubą Kopę, Pacholę i Salatyński Wierch. W dole Dolina Cicha. Na północy, w dole, za rzędem niższych gór (Krokiew, Nosal, Kopa Magury) widoczne jest Zakopane, a na północnym wschodzie – Dolina Gąsienicowa.

Z Beskidu na Przełęcz Liliowe:

Z samego wierzchołka Beskidu schodzimy pośród skał  po stromych, kamiennych schodkach.  Dalszy odcinek szlaku do Przełęczy Liliowe to już wygodny chodnik pośród murawy.